De Comorenarchipel bestaat uit 4 eilanden:Njazidja (Grande Comore), Anjouan, Mohéli en Myotte. Ze liggen tussen het Afrikaanse continent (ten noorden van Mozambique) en de noordwestelijke kust van Madagascar. Het Lepra- en tbc-programma behelst de 3 eilanden van de 'Union des Comores', uitgezonderd Mayotte dat nog steeds onder Franse administratie leeft.
Het eiland Moheli (Mwali), waar ons bouwkamp doorgaat, is het kleinste van de Comoren.Het heeft een oppervlak van 290 km² voor 45.012 inwoners.
Het eiland-karakter van het land, de beperkte toegankelijkheid, het beperkte bevolkingsaantal en de politieke instabiliteit in het verleden hebben de investeringen zeker niet bevorderd. In het Jaarrapport 2009 over de ontwikkelingsgraad van dePNUD staan de Comoren op de 139ste plaats op 182, met een ontwikkelingsindex van 0.576(op1). Beter dan vele andere Afrikaanse landen (36 scoren nog lager...), maar toch kunnen de Comoren beschouwd worden als een arm land zoals blijkt uit onderstaande cijfers:
Levensverwachting 66.9 jaar
Genoten basisopleiding 60.6 %
Kindersterfte (kinderen < 1jaar) 59 per 1.000
Geboortecijfer 7.9 kinderen per vrouw
Families met stromend water in huis 25,1 %
Families met electriciteit in huis 31,0 %
Een UNICEF-studie van 2008 toont aan dat ondervoeding nog een reëel probleem is op de Comoren. Die is het meest uitgesproken op Moheli en Anjouan: hier werden de meeste ondervoede kinderen geregistreerd. De armoede is trouwens het meerst uitgesproken op Anjouan, een zeer bergachtig eiland met een heel hoge bevolkingsdichtheid, met als gevolge een continu gevecht voor de beperkte betrouwbare landbouwgronden. Anjouan kent dan ook een belangrijke emigratie, vooral naar de andere eilanden van de archipel, geregeld met een tragische afloop (bootvluchtelingen...).
2. Lepra op Moheli
Het is vooral op Anjouan dat over lepra wordt gesproken. Nochtans is lepra ook pertinent aanwezig op Moheli. Tussen 1980 en 1992 lag de detectiegraad van lepra op dit kleinste eiland rond de 45/100.000, vergelijkbaar met Anjouan. Moheli geniet minder aandacht vanwege het feit dat het bevolkingsaantal er 13 keer lager ligt dan op Anjouan, met ook een lager aantal lepragevallen als gevolg uiteraard. Nochtans resulteerde een opsporingscampagne in 2003 in een verdubbeling van het aantal gevallen: 95/100.000! Einde 2009 werd het lepra-tbc-team van het hospitaal in Fomboni versterkt: een dokter werd benoemd, een jonge verpleger ging als stagiair de vepleger lepra-tbc assisteren en een lpra-supervisor met enorm veel ondervinding in het Anjouan-team werd naar Moheli verplaatst: MR. BOUSSOURI. Het resultaat was spectaculair: tussen januari en septemer 2010 werden 50 nieuwe gevallen opgespoord. Bij een recent bezoek stelden we vast dat Boussouri op 8 maanden al 49 nieuwe gevallen had opgespoord en behandeld.
Zoals op Anjouan worden ook op Mohéli de lepralijders op voorbeeldige manier opgevolgd na hun opsporing. De genezingsgraad benadert de 100% en er zijn haast geen problemen met blijvende handicaps als gevolg van de lepra.
3. Fombonie: het bouwkampproject
De aanstelling van Mr. Boussouri, een geroutineerd superviseur van Anjouan sinds vele jaren, heeft op korte termijn gezorgd voor spectaculaire resultaten. Het is weinig waarschijnlijk dat alle lepragevallen in de loop van één jaar kunnen worden geregistreerd en behandeld, het is nodig dat de superviseur zijn werk nog enkele jaren verder zet.
Er moet over gewaakt worden dat het personeel - zowel het gespecialiseerde leprateam als het ander gezondheidspersoneel - gemotiveerd en goed geëquipeerd blijft. De diensten van de algemene gezondheidszorg kunnen een grotere rol op zich nemen bij het opvolgen van de patiënten: administratie, voorkomen van misvormingen, identificatie van de reacties, supervisie van de corticotherapie enz.
In het Centre Hospitalier Régional (CHR) van Fomboni (hoofstad van Mohéli) is dringend nood aan een lokaal voor het lepra-tbc-team. Het is op de ruim beschikbare gronden rond het hospitaal dat wij het nieuwe lokaal zullen realiseren.
3.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten