Op het eiland Mohli ligt een asfaltweg die een eindje van de zee een bijna volledig rondje maakt rond het eiland. Als je eenmaal van deze weg afwijkt dan komt je op de vele zandwegen uit die tussen de huizen, hutjes en andere onderkomens door loopt. De ene weg is de ander niet en op een kuil meer of minder wordt hier echt niet gekeken. Het zijn vast de restanten van het regenseizoen die het terrein zo geaccidenteerd maken. Aan een van deze wegen ligt ook ons huis. Net achter een plaatstalen hutje in schitterend heldere kleuren geschilderd (ons herkenningspunt) kom je aan onze villa. Omgeven door een stenen muur met stalen poorten zorgen een aantal bananenbomen voor wat verkoeling. Als je 150 meter verder loopt loop je zo de Indische Oceaan in.
Het huis is voorzien om er een verdieping op te plaatsen (waarschijnlijk als de eigenaar nog eens geld over heeft). Rondom de kamers loopt een klein terras.
Je stapt binnen in de woonkamer met een zitgedeelte en een eetgedeelte. Daarachter kom je in een gang met de keuken, de trap naar de latere verdieping en 3 slaapkamers met 2 badkamers. Aan het terras is dan nog een 4e kamer gebouwd met een badkamer.
Omdat Marleen liever buiten slaapt en Nonkel Louis en Rob een kamer delen hebben wij het geluk om elk een eigen kamer te hebben.
We zijn dan ook zeer blij met ons huis dat ondertussen echt een thuis aan het worden is. De eerste Loesjes zijn ook verschenen en vallen in de smaak.
Abdoe is onze huisbewaarder die alle klusjes in huis doet. Samen met zijn vrouw (waarvan we de naam nog niet kennen) passen zij op het huis en helpen zij ’s avonds onze kok Mash met het eten. Als wij gegeten hebben zitten zij in de keuken de restjes op te eten. Wij zijn blij dat wij hen op deze manier ook een goede maaltijd per dag kunnen geven en dat ze op dit moment ook een extra maandloon verdien aan ons verblijf.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten