Bovenstaande is van enkele dagen geleden, maar ik wil hem jullie niet onthouden!
20 oktober
We zijn om 8.00 uur van de partij voor het ontbijt. Ik ga even de tafel beschrijven. Er is een mandje met stukjes Frans brood. Dit is gelukkig zelf gebakken zodat er echt wel smaak in zit. Er is koffie in een thermoskan waar we ongeveer 3 kleine taskes uit kunnen gieten. Er is een klein potje met boter en een potje met Tamarindegelei. En er is een kanneke met een soort fruitsapke. De koffie moeten we al meteen bijvragen om 6 mensen te kunnen bedienen. Brood moeten we ook bijvragen, want het is echt onvoldoende. Na dit beperkt ontbijt trekken we er met een gids op uit om via het dorp naar de mangrove te lopen om dan de maki’s te zoeken en de giant baobab te gaan bekijken. Volgens de Loneley planet zou dit een boom met een omtrek van 30 meter moeten zijn. In het dorp worden we meteen getrakteerd op mooie uitzichten en kindjes die absoluut op de foto willen. De vrouwen willen meestal niet op de foto, tot er wat gelachen en gegekt wordt, dan wil ook dat wel lukken.
Onze eetruimte een vrolijke bende
Dorpsgezicht kruidnagel
We lopen verder door het dorp tot aan de mangrove waar we enkele grote landkrabben zien. Dan gaat het terug omhoog tussen, kruidnagelbomen, Ylang-Ylang planten, peperstruiken en koffieplanten. De geuren zijn navenant. Uiteindelijk vinden we ook een kleine familie maki’s die ons met grote bewondering bekijken, net zoals wij met hen doen.
Uiteindelijk lopen we via de overblijfselen van het vroegere dorp naar een grote baobab. De 30 mtr. omtrek is minstens de helft overdreven. Maar het blijft evenwel een flinke boom.
We lopen verder via het strand terug naar de Lodge, en er is een voormiddag om. Het middagmaal brengt ons gebakken broodboomfruit (een droog-droog-droog stukje ……) met een sausje met vis. Uiteindelijk komt iemand op het idee om de broodboom te prakken en dan met veel saus te overgieten. Nu wordt het eetbaar. Voldoende is hier een probleem. ’s Avonds zijn er enkelen vervelend omdat de honger, maar ook de verveling al begint toe te slaan. Als je geen zeemens bent dan ben je hier snel uitgekeken. Gelukkig kan ik even snorkelen boven het koraal en ga ik nog via een steil pad naar de post waar je ook kan internetten en dit met de beste verbinding tot nu toe. Op de terugweg komen we de directeur van het ministerie van gezondheid nog tegen, hij woont hier. Hij is diegene die er voor zorgt dat we ’s morgens altijd vervoer hadden naar de werf. Die man moeten we dus te vriend houden, want hij heeft een goede zaak gedaan voor ons budget. We hadden anders waarschijnlijk iets moeten regelen met een taxibusje of zo. Hij loopt met ons mee naar de Lodge en we praten nog wat over de plaatselijke politiek. Zijn verhaal is best interessant vooral om te horen dat het niet alleen in België moeilijk is op politiek vlak.
Bouwkampers zijn nu eenmaal niet gemaakt om stil te zitten. Die willen bezig zijn, Aktie beleven. En op de plaats waar we nu zitten is 3 dagen genieten van het mooie uitzicht iets te veel van het goede.
Als dan ook nog honger komt meespelen kan dat echt wel wegen op een groepje. Het avondeten is gelukkig een keerpunt. Het voorgerecht is iets gefrituurd dat heel erg lekker blijkt te zijn. De hoofdschotel die zeker veel moest zijn voor sommigen blijkt ook nog verbluffend lekker te zijn en het is echt de comorese keuken. Rijst met mataba (geplette maniokbladen met kokos en andere specerijen) begeleid met enkele lekkere stukjes vis. We worden er weer even stil van. En als het stil is aan tafel is het eten goed, dat hebben we hier gelukkig ook al dikwijls kunnen merken. Om 8.30 uur trekt echter iedereen weer richting bedstee. Om te dromen van de walvis van morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten