Dag 4:
We kunnen eindelijk mee gaan werken met de bouwvakkers. Ons ontbijt maken we zelf met de gisteren gekochte Franse broden. De eitjes zijn al gekookt als ik uit mijn slaapkamer kom. Anne-Mie is bezig met de koffie en Boussourri wordt er op uit gestuurd om een kookketel en glazen te halen. Hij is binnen de kortste keren terug met maar 1 gebroken glas. We maken zelf ons lunchpakket met Frans brood, kaas en gelei en nu komen de ontbijtdoosjes van JBC erg goed van pas. Ik het er genoeg bij zodat we allemaal met hetzelfde brooddoosje naar de werf kunnen.
De arbeiders op de werf weten niet wat ze zien als we vanmiddag allemaal op een rijtje zitten met hetzelfde brooddoosje. Ook beertje gaat mee naar de bouw.
We worden om 9.00 uur afgezet op de werf door de auto die ons gratis ter beschikking wordt gesteld als hij beschikbaar is. We spreken met de aannemer af wat er door ons gedaan kan worden, enkel het opruimen van de werf blijft over. We horen nu ook dat de aannemer de werken 2 maanden stilgelegd heeft om ons de mogelijkheid te geven dat we ook nog iets kunnen bijdragen aan de bouw. Of alles nu op tijd klaar gaat zijn voor de opening die voorzien is op 24 oktober is onze grote zorg.
We scheppen en kappen alle betonresten van de vloer met de nieuwe schoppen en emmers die snel gehaald worden. We krijgen regelmatig bezoek van diverse Comoren die het geweldig vinden dat er vrouwen aan het meehelpen zijn. Alle kamers worden door ons ontdaan van de troep die er niet moet zijn, en om 14.00 uur is het ergste geleden. Omdat de aannemer ook stopt om deze tijd staken wij ook het werk om meteen met het weekend te beginnen. Vrijdag is nl. de dag van het gebed. Omdat voor sommigen onder ons deze vakantie ook hun enige grote vakantie is besluiten wij dat we een weekend nemen van 2 dagen in plaats van de ene dag van de aannemer. We zullen dus pas zondag terug aan het werk gaan. Maar gezien de werken niet zo ver staan als we dachten zal dat geen probleem zijn.
Ik maak samen met Marleen en Paul nog een leuke wandeling langs het strand tot aan de prachtige Baobab bomen. De terugtocht gaat via de kleine straatjes naar ons huis. Dit is toch wel echt afrika met hutjes zoals ze vroegen bij ons gemaakt werden met leem en stro en palmbladen dak. We vragen ons af hoe deze mensen hier overleven. Makkelijk zal het zeker niet zijn. Maar iedereen is even vriendelijk en er is niemand die opdringerig is en de kindjes zeggen vriendelijk goeiedag en vragen niet, zoals over elders in de wereld, naar pennen of ballonnen.
Terug thuis worden de aperitiefjes bovengehaald en als Dr. Younoussa met zijn gevolg langskomt, besluiten we op hun advies om morgen naar de schildpaddentrek te gaan zien.
Luc Comhaire vertrekt morgen ook samen met Dr. Younoussa terug naar Grande Comore en we nemen afscheid van hem. Hij heeft ons de eerste dagen hier ook met raad en daad bijgestaan en we zijn hem daar bijgevolg ook erg dankbaar voor. Dr. Younoussa zal 22 oktober terugkomen voor de inhuldiging van het gebouw en om ons vertrek hier te regelen. De laatste dagen zullen wij met hem nog wat bezoekjes doen op Grande Comore.
De door ons ingehuurde kok prepareert weer een lekkere maar eenvoudige maaltijd van rijst, frietjes en tonijn in tomatensaus. Het is leuk om te zien dat de kok samen met onze huisbewaarders onze restjes lekker zitten op te peuzelen als wij gedaan hebben met het eten.
We merken wel dat voedsel kopen een probleem is. Enerzijds neemt het veel tijd in beslag omdat je dikwijls een aantal stalletjes langs moet om te vinden wat je zoekt. De bakker die bakt trouwens enkel als hij er zin in heeft zo lijkt het. Vis is op dit moment schaars en dus moeilijk te vinden en naar plaatselijke normen duur, hoewel het voor ons spotgoedkoop is. Fruit is ook weer moeilijk te vinden omdat het niet een goed seizoen is voor het fruit op het eiland. We zullen dus de volgende dagen moeten zien wat er te krijgen is en daar ons menu op moeten afstemmen. Maar we zijn nog allemaal gelukkig en gezond. En morgen is er een nieuwe dag.
We scheppen en kappen alle betonresten van de vloer met de nieuwe schoppen en emmers die snel gehaald worden. We krijgen regelmatig bezoek van diverse Comoren die het geweldig vinden dat er vrouwen aan het meehelpen zijn. Alle kamers worden door ons ontdaan van de troep die er niet moet zijn, en om 14.00 uur is het ergste geleden. Omdat de aannemer ook stopt om deze tijd staken wij ook het werk om meteen met het weekend te beginnen. Vrijdag is nl. de dag van het gebed. Omdat voor sommigen onder ons deze vakantie ook hun enige grote vakantie is besluiten wij dat we een weekend nemen van 2 dagen in plaats van de ene dag van de aannemer. We zullen dus pas zondag terug aan het werk gaan. Maar gezien de werken niet zo ver staan als we dachten zal dat geen probleem zijn.
Ik maak samen met Marleen en Paul nog een leuke wandeling langs het strand tot aan de prachtige Baobab bomen. De terugtocht gaat via de kleine straatjes naar ons huis. Dit is toch wel echt afrika met hutjes zoals ze vroegen bij ons gemaakt werden met leem en stro en palmbladen dak. We vragen ons af hoe deze mensen hier overleven. Makkelijk zal het zeker niet zijn. Maar iedereen is even vriendelijk en er is niemand die opdringerig is en de kindjes zeggen vriendelijk goeiedag en vragen niet, zoals over elders in de wereld, naar pennen of ballonnen.
Terug thuis worden de aperitiefjes bovengehaald en als Dr. Younoussa met zijn gevolg langskomt, besluiten we op hun advies om morgen naar de schildpaddentrek te gaan zien.
Luc Comhaire vertrekt morgen ook samen met Dr. Younoussa terug naar Grande Comore en we nemen afscheid van hem. Hij heeft ons de eerste dagen hier ook met raad en daad bijgestaan en we zijn hem daar bijgevolg ook erg dankbaar voor. Dr. Younoussa zal 22 oktober terugkomen voor de inhuldiging van het gebouw en om ons vertrek hier te regelen. De laatste dagen zullen wij met hem nog wat bezoekjes doen op Grande Comore.
De door ons ingehuurde kok prepareert weer een lekkere maar eenvoudige maaltijd van rijst, frietjes en tonijn in tomatensaus. Het is leuk om te zien dat de kok samen met onze huisbewaarders onze restjes lekker zitten op te peuzelen als wij gedaan hebben met het eten.
We merken wel dat voedsel kopen een probleem is. Enerzijds neemt het veel tijd in beslag omdat je dikwijls een aantal stalletjes langs moet om te vinden wat je zoekt. De bakker die bakt trouwens enkel als hij er zin in heeft zo lijkt het. Vis is op dit moment schaars en dus moeilijk te vinden en naar plaatselijke normen duur, hoewel het voor ons spotgoedkoop is. Fruit is ook weer moeilijk te vinden omdat het niet een goed seizoen is voor het fruit op het eiland. We zullen dus de volgende dagen moeten zien wat er te krijgen is en daar ons menu op moeten afstemmen. Maar we zijn nog allemaal gelukkig en gezond. En morgen is er een nieuwe dag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten