6 oktober
We worden vandaag om 8.30 uur opgehaald dachten we. Blijkt dus nu dat we op dat moment eigenlijk bij de gouverneur verwacht worden. Het is dus pannenkoeken eten in zeven haasten. Onze Damiaan T-shirts aan om netjes bij de gouverneur aan te komen!
De gouverneur heeft duidelijk tijd voor ons gemaakt in zijn drukke schema. We moeten even wachten in een overdekte ruimte en mogen dan tot bij hem gaan. We geven hem allemaal een hand en dan is het bezoek voorbij. Hij heeft schijnbaar geen tijd om een klapke te doen met ons. Op zijn binnenplein zien we wel de schoonste auto die we tot nu toe op het eiland hebben gezien. Verschil is er dus ook. Maar we gedragen ons en vertegenwoordigen Damiaanactie op een serene en waardige manier. We zijn allemaal in tenue en dat maakt duidelijk indruk op de commissaris waar we hierna wel netjes ontvangen worden en een woordje uitleg mogen doen in het oog van een camera.
Om een af andere reden wordt aan mij gevraagd om een interview te doen voor de plaatselijke radio of tv (was niet echt duidelijk). We zullen het morgen weten als ik herkend wordt op straat? De vragen waren wat we op het eiland komen doen en hoe we de ontvangst vinden. Ik heb naar eer en geweten geantwoord.
We beginnen al een beetje angst te krijgen voor de officiële opening van het gebouw. Volgens ons gaan daar alle mensen die iets te betekenen hebben op het eiland aanwezig zijn, en die gaan zeker ook de media meebrengen.
We hebben deze middag voor de eerste keer vers brood kunnen kopen, en we hebben daar dan heerlijke smoskes van gemaakt met tomaat, ajuin, zout en mayonaise. Boussouri schuift mee aan tafel en dat is toch niet zo vanzelfsprekend voor een muzelman, en zeker niet als je weet dat er vrouwen aan dezelfde tafel zitten. Na het eten is het eindelijk tijd om het thuisfront tevreden te stellen, we gebruiken het aanbod om bij de directeur van het ministerie van gezondheid te gaan internetten. De laptopkes worden op het net van het kantoor aangesloten, mijn notebook heeft echter niet die mogelijkheid, ik krijg een computer van een of andere bediende die genoeg gewerkt heeft vandaag. Ik maak er dankbaar gebruik van om even met Emilienne te chatten.
Terug thuis weet marleen ons te verrassen met de overschotjes van het Frans brood, in schijfjes, gebakken in olie met look. Jullie zien, zo slecht is het hier niet!!
En zo is ons eerste week om en kunnen we morgen pas goed aan de slag (hopen we).
We hopen op de vers geïnstalleerde satellietontvanger om ons interview te zien omstreeks 20.00 uur.
We worden vandaag om 8.30 uur opgehaald dachten we. Blijkt dus nu dat we op dat moment eigenlijk bij de gouverneur verwacht worden. Het is dus pannenkoeken eten in zeven haasten. Onze Damiaan T-shirts aan om netjes bij de gouverneur aan te komen!
De gouverneur heeft duidelijk tijd voor ons gemaakt in zijn drukke schema. We moeten even wachten in een overdekte ruimte en mogen dan tot bij hem gaan. We geven hem allemaal een hand en dan is het bezoek voorbij. Hij heeft schijnbaar geen tijd om een klapke te doen met ons. Op zijn binnenplein zien we wel de schoonste auto die we tot nu toe op het eiland hebben gezien. Verschil is er dus ook. Maar we gedragen ons en vertegenwoordigen Damiaanactie op een serene en waardige manier. We zijn allemaal in tenue en dat maakt duidelijk indruk op de commissaris waar we hierna wel netjes ontvangen worden en een woordje uitleg mogen doen in het oog van een camera.
Om een af andere reden wordt aan mij gevraagd om een interview te doen voor de plaatselijke radio of tv (was niet echt duidelijk). We zullen het morgen weten als ik herkend wordt op straat? De vragen waren wat we op het eiland komen doen en hoe we de ontvangst vinden. Ik heb naar eer en geweten geantwoord.
We beginnen al een beetje angst te krijgen voor de officiële opening van het gebouw. Volgens ons gaan daar alle mensen die iets te betekenen hebben op het eiland aanwezig zijn, en die gaan zeker ook de media meebrengen.
We hebben deze middag voor de eerste keer vers brood kunnen kopen, en we hebben daar dan heerlijke smoskes van gemaakt met tomaat, ajuin, zout en mayonaise. Boussouri schuift mee aan tafel en dat is toch niet zo vanzelfsprekend voor een muzelman, en zeker niet als je weet dat er vrouwen aan dezelfde tafel zitten. Na het eten is het eindelijk tijd om het thuisfront tevreden te stellen, we gebruiken het aanbod om bij de directeur van het ministerie van gezondheid te gaan internetten. De laptopkes worden op het net van het kantoor aangesloten, mijn notebook heeft echter niet die mogelijkheid, ik krijg een computer van een of andere bediende die genoeg gewerkt heeft vandaag. Ik maak er dankbaar gebruik van om even met Emilienne te chatten.
Terug thuis weet marleen ons te verrassen met de overschotjes van het Frans brood, in schijfjes, gebakken in olie met look. Jullie zien, zo slecht is het hier niet!!
En zo is ons eerste week om en kunnen we morgen pas goed aan de slag (hopen we).
We hopen op de vers geïnstalleerde satellietontvanger om ons interview te zien omstreeks 20.00 uur.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten