22 oktober
Het is weer een vroege ochtend. Ik word wakker rond 4.00 uur door het geluid van allerlei ongedierte. De nieuwe Cis, die al duidelijk gespot werd, zit ergens in ons verblijf rond te hossen. Vermoedelijk tussen de dakplaten en het palmbladen dak. Ik blijf echter in bed tot een uur of zes. Ik wil nog enkele foto’s maken van de bloemenpracht en hoop de ijsvogels die hier rondvliegen nog te fotograferen. Het weer zit echter niet mee, de lucht is bewolkt en er vallen zelfs regendruppels uit.
De ijsvogels kan ik wel spotten, maar de foto’s leveren geen kleur op. We trekken dan maar richting ontbijt waar Boussouri al aangekomen is. Een uur vroeger als voorzien, maar hij zegt beter te vroeg als te laat. Zoals altijd heeft hij overschot van gelijk met zijn uitspraken. Gelukkig heeft hij vers Frans brood mee zodat ons ontbijt toch een bepaalde waarde blijkt te hebben.
We vertrekken meteen na het ontbijt naar het dorpje van waaruit we naar de Livingstone vleermuis gaan zoeken. Het begint echter pijpenstelen te regenen en er sluipt enige twijfel in de groep. Uiteindelijk besluiten we toch op pad te gaan, behalve Louis die het niet ziet zitten. Hij blijft de auto bewaken. De wandeling bergop is pittig maar brengt ons door een stukje regenwoud dat echt wel de moeite is. De regen maakt de paadjes wel moeilijk begaanbaar. Maar uiteindelijk komen we aan bij onze bestemming. De vleerhonden hangen in een hoge boom en de lucht eromheen is grijs zodat we eigenlijk geen goede foto of film hiervan kunnen maken. De grootte van de beestjes valt danig tegen, zelfs Boussouri, die deze beestjes nog nooit had gezien, merkt op dat de grootte niet echt verschillend is met diegenen die we aan de lodge elke avond zagen rondvliegen. Enkel de kleur is verschillend. Deze vleerhonden zijn behoorlijk donker van kleur. Moe maar tevreden vatten we de afdaling aan, die nog gladder is als de beklimming. Enkelen van ons maken dan ook van de gelegenheid gebruik om hun broek eens flink vuil te maken.
Na een goede 2 uur komen we terug bij Louis die de auto al helemaal naar zijn zinnen heeft omgetoverd met afdakjes van bananenbladeren tegen de regen. We rijden nat terug naar de lodge voor een laatste douche.
Als we even stoppen bij de post voor belkrediet te kopen ontdekt Boussouri een nieuw geval van lepra. Dit is terwijl wij in Moheli zijn het 5e nieuwe leprageval. Hij noteert de gegevens van de man en zal later contact met hem nemen om een behandeling op te starten
Na de lekkere douche gaan we dan terug richting Fomboni, waar we na de nodige winkelstops terug in ons huisje aankomen. Wat hebben we dit de laatste dagen gemist!
Onderweg maakt Marleen de bedenking dat we nu de afgelopen dagen nog eens hebben mogen ervaren wat honger eigenlijk betekent. In België hebben we meestal al iets gegeten vooraleer we een hongergevoel zouden krijgen. Dit zet ons inderdaad weer even met de voeten op de grond!
Als we thuis komen zetten we ons op ons terras en wordt er nog eens lekker gekeuveld. Boussouri’s zoon brengt nog een Jackfruit die hij helemaal fileert en voor ons schoonmaakt. Diegene die helpt heeft de grootste moeite om het kleverige goedje van zijn handen te wassen.
Na een overheerlijke maaltijd van onze chef-kok gaan we van de 3 laatste nachten genieten in ons eigen bedje.
Mmmmmmm Jackfruit :D
BeantwoordenVerwijderenGeniet nog van jullie laatste dagen!! Maak er iets moois van, wij zijn alvast benieuwd naar jullie thuiskomst!!
Groetjes,
Maïté