18 oktober
De dag start zoals elke dag:
Het is warm, dus het is korte-broeken weer!
Op de werf aangekomen is er natuurlijk weer weinig sprake van de afspraken die we gisteren maakten. We beginnen alvast met de 2e laag van onze vlinder. Hij is nu wel rood. Op de werf zijn de tegelzetters gearriveerd. En dit zijn de eerst waarvan we kunnen zegen dat ze netjes werken, buiten het cement die ze in de gang van het gebouw klaarmaken. Maar ik vertrouw erop dat ze dat netjes zuiver maken.
Gisteren zijn er 4 binnendeuren geplaatst (in de muur gekapt) met stalen kozijnen, het is ons een raadsel waarom die nu pas geplaatst worden en niet samen met de ruwbouw. Er is dus weer eens rotzooi gemaakt.
De schrijnwerker heeft weer een deel van het plafond gemaakt maar is zeker nog niet klaar. Het dak is nog altijd niet dicht. Als er nu een regenbui zou komen is veel werk voor niets geweest. Maar het is allemaal de verantwoordelijkheid van de aannemer.
Louis, die ondertussen aan zijn 7e bouwkamp bezig is, heeft zulke situaties ook nog nooit meegemaakt. Maar op de Comoren is dit schijnbaar normaal. Ik heb achteraf een discussie met de ploegbaas en vraag hem hoe ze dit eigenlijk aanpakken. Hij bevestigt gelukkig toch ook dat het niet normaal is dat wij nu schilderen. Normaal moeten alle ruwbouwwerken voltooid zijn vooraleer je met de afwerking begint. Ik ben blij dat hij mij gelijk geeft. Maar echt verder komen we er niet mee.
Ik krijg Boussouri ook de bevestiging dat de aannemer diverse malen erop gewezen is dat wij op 1 oktober zouden arriveren om te schilderen. Als de ruwbouw op dat moment klaar was geweest hadden wij nu al een week vakantie gehad want we waren al lang klaar geweest met alle schilderwerken!
Ik vraag hem wat we nu eigenlijk nog kunnen doen. Na wat palaveren vraagt hij mij 2 minuten om de specialist-schilder een ruimte te laten pleisteren. Hij krijgt er van mij 5. Na een uur kunnen we er nog steeds niet schilderen. Het is ondertussen al 12.OO uur. Ik opper tegen mijn mede bouwkampers dat het niet erg is want we zijn tenslotte al 4 maanden hier als ik hun tijdsschaal overneem.
Als Louis begint te schilderen krijgt hij dan ook nog van de specialist-schilder (die deze naam absoluut niet waardig is, maar ik blijf hem zo noemen) naar zijn voeten dat hij het niet goed doet. Dit doet bij Louis de emmer overlopen! Hij geeft de pijp aan maarten. Wij hebben allemaal ons best gedaan, maar de aannemer wil gewoon niet mee. Hij weet dat het gebouw volgende week dinsdag klaar moet zijn. Wij hebben hem op alle fouten gewezen. Morgen vertrekken wij richting andere kant van het eiland om daar 3 dagen uit te waaien en vakantie te houden. Als we terug zijn moet het gebouw zo goed als klaar zijn. Ik spreek ondertussen al met Boussouri af dat we de oplevering van het gebouw grondig moeten doen.
Om 14.00 uur zegt de specialist-schilder dat hij klaar is en dat we verder kunnen. Op dat moment hebben wij echter onze rugzak aangetrokken en laten we hem verweesd achter op de werf.
Hij zal overuren mogen draaien!
Het is eigenlijk onze laatste echte werkdag op de werf en we vieren dat met een terraske, dat gisteren door enkelen van de groep ontdekt werd. Ze schenken er een lekker pintje.
Om 16.00 uur is er nog een field-visit gepland, maar die moet uiteindelijk uitgesteld worden omdat de chauffeur niet komt opdagen.
Morgen vertrekken we naar Nioumachoua voor ons vakantiemoment. We logeren er in een hotel dat eigendom is van een Belg. We hebben ondertussen met hem al contact gehad via mail en we krijgen al wat korting omdat we voor de goede zaak hier zijn. We gaan ervan uit dat we de kans krijgen om de livingstone vleerhonden te zien. Dit zijn de grootste vleerhonden ter wereld. We zijn zeer benieuwd. Normaal staat er ook een walviszoektocht op het programma en gaan we proberen eindelijk eens te gaan zwemmen. Maar dit zal enkel zijn als het strand zuiver is en niet zoals op onderstaande foto. Dit is het strand van Fomboni, en dat ziet er niet fraai uit. We gaan hier zeker niet in zee!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten