5 oktober ’12
De eerste lekker lange nacht achter de rug. Lekker geslapen, schuin in mijn bed.
De beloofde muggen blijven tot op dit moment uit het zicht.
Vandaag is het al weekend en werken we niet, enerzijds omdat de aannemer niet werkt wegens gebedsdag en anderzijds omdat er momenteel nog geen werk is dat wij zonder materialen kunnen uitvoeren.
We proberen vandaag naar de Telecomwinkel te gaan om onze internetdongle aan de praat te krijgen. We moeten echter wachten tot de auto vrij is want eerst moet de chauffeur de directeur van het gezondheidsinstituut gaan afhalen op de luchthaven. Hij zal ons eerst vereren met een bezoek om ons welkom te heten. Hij nodigt ons meteen uit om morgen een bezoekje te brengen aan zijn baas en ook meteen bij de gouverneur. Hij biedt ons wel aan om bij hem op kantoor het internet te gebruiken als we dat willen. Het zal ons echter vandaag nog niet lukken. Het zal voor morgen zijn.
Veel te laat kunnen we eindelijk op stap met de auto naar de telecomwinkel die ondertussen al gesloten is wegens vrijdag. Verhaal gaat dus morgen weer verder.
We doen uitgebreid boodschappen zodat we zeker de eerstvolgende dagen verder kunnen. We maken kennis met een koppel Amerikanen die hier voor 2 jaar wonen en werken met hun 2 jonge kinderen. Zij geven Engelse les hier. Toen wij vertelden dat wij hier werken voor de Damiaanactie vertelde zij op huwelijksreis waren op Molokai. Ze vroegen ons dan ook of wij het verhaal achter pater Damiaan kenden. Wisten zij veel dat dat in België bijna verplichte leerstof is in de lager school. Boussouri heeft ons deze morgen gevraagd of we vlees wilden hebben omdat hij gezien had dat er een koe geslacht werd vandaag. Wij dachten in eerste instantie een kleine portie vlees te kopen, maar hij weet ons te overtuigen om iets meer te kopen omdat hij ons duidelijk maakt dat er hier zelfs niet elke week een koe geslacht wordt. Als onze diepvries niet groot genoeg is weet hij wel een plaatsje in een of andere diepvries. Het vlees kost hier 5€ per kg.. Hij levert 6 kg. bij ons af. De koe blijkt achteraf gezien toch wat rubber te hebben gegeten, maar onze kok kan wel een heel lekker sauske maken, of we dit over 3 weken nog niet beu zijn kan ik op dit moment nog niet zeggen.
Om 15.30 vertrekken we richting strand waar we naar de schildpadden gaan zien. Onderweg rijden we door een prachtig heuvelachtig landschap en zien en ruiken we de verschillende planten van Moheli. Kruidnagel, Ylang-Ylang en vanille krijgen we van dichtbij te zien. Tevens zien we de grootste boon ter wereld. Dit zijn de vruchten van een soort liaan. De bonen zijn ongeveer ¼ de van mijn handpalm. De rit naar het strand is schitterend. Aan het strand aangekomen moeten we wachten tot de duisternis komt omdat we de schildpadden niet mogen storen als ze aan land gaan. Dit om te voorkomen dat ze zouden schrikken en terug naar zee zouden gaan. We mogen enkel bij hen komen als ze hun eieren al aan het leggen zijn. We gaan met een gids het strand op en zien al meteen een eerste schildpad die haar eieren al gelegd heeft en terugkeert naar de zee. We mogen foto’s maken en ook filmen. Maar dat zien jullie pas op 25 januari!
We lopen verder en gaan op zoek naar schildpadden die nog eieren aan het leggen zijn, hiervoor moeten we naar een ander strand lopen. We vinden al snel een ander schildpad die bezig is. Het zijn schitterend grote, imposante dieren die +/- 200 eieren per keer leggen. Ze leggen hun eerste eieren als ze 27 jaar oud zijn en ze kunnen tot 100 jaar oud worden. Als ze klaar zijn met het leggen van hun eieren worden ze meteen toegedekt en vertrekt ze terug naar de zee.
We kunnen op deze manier 2 schildpadden observeren die eieren aan het leggen zijn.
Rond 21.00 uur keren we terug naar ons huis, ik ga samen met Marleen, Rob en Louis in de bak van de pick-up. Het is af en toe een beetje fris maar je geniet van alle geuren die langs de weg hangen. Dit is echt genieten!
Omstreeks 22.30 uur komen we terug thuis en kunnen we eindelijk genieten van onze avondmaaltijd.
Vandaag is het vlees met rijst en spaghetti en een sausje die veel op het vorig lijkt, maar dat vinden we niet erg.
Iedereen trek snel naar zijn bed, want morgen worden we verwacht bij de commissaris en de gouverneur.
Het eiland is heel groen en heuvelachtig, heel anders als Grande Comore dat ik nu nog mistroostiger vind omdat het een vulkanisch eiland is waar de bodem overal zwart is.
De mensen hier zijn allemaal erg vriendelijk en behulpzaam, niet opdringerig op vervelend, en telkens als ons verhaal verteld wordt wat we hier komen doen, zie je dat het erg geapprecieerd wordt.
De eerste lekker lange nacht achter de rug. Lekker geslapen, schuin in mijn bed.
De beloofde muggen blijven tot op dit moment uit het zicht.
Vandaag is het al weekend en werken we niet, enerzijds omdat de aannemer niet werkt wegens gebedsdag en anderzijds omdat er momenteel nog geen werk is dat wij zonder materialen kunnen uitvoeren.
We proberen vandaag naar de Telecomwinkel te gaan om onze internetdongle aan de praat te krijgen. We moeten echter wachten tot de auto vrij is want eerst moet de chauffeur de directeur van het gezondheidsinstituut gaan afhalen op de luchthaven. Hij zal ons eerst vereren met een bezoek om ons welkom te heten. Hij nodigt ons meteen uit om morgen een bezoekje te brengen aan zijn baas en ook meteen bij de gouverneur. Hij biedt ons wel aan om bij hem op kantoor het internet te gebruiken als we dat willen. Het zal ons echter vandaag nog niet lukken. Het zal voor morgen zijn.
Veel te laat kunnen we eindelijk op stap met de auto naar de telecomwinkel die ondertussen al gesloten is wegens vrijdag. Verhaal gaat dus morgen weer verder.
We doen uitgebreid boodschappen zodat we zeker de eerstvolgende dagen verder kunnen. We maken kennis met een koppel Amerikanen die hier voor 2 jaar wonen en werken met hun 2 jonge kinderen. Zij geven Engelse les hier. Toen wij vertelden dat wij hier werken voor de Damiaanactie vertelde zij op huwelijksreis waren op Molokai. Ze vroegen ons dan ook of wij het verhaal achter pater Damiaan kenden. Wisten zij veel dat dat in België bijna verplichte leerstof is in de lager school. Boussouri heeft ons deze morgen gevraagd of we vlees wilden hebben omdat hij gezien had dat er een koe geslacht werd vandaag. Wij dachten in eerste instantie een kleine portie vlees te kopen, maar hij weet ons te overtuigen om iets meer te kopen omdat hij ons duidelijk maakt dat er hier zelfs niet elke week een koe geslacht wordt. Als onze diepvries niet groot genoeg is weet hij wel een plaatsje in een of andere diepvries. Het vlees kost hier 5€ per kg.. Hij levert 6 kg. bij ons af. De koe blijkt achteraf gezien toch wat rubber te hebben gegeten, maar onze kok kan wel een heel lekker sauske maken, of we dit over 3 weken nog niet beu zijn kan ik op dit moment nog niet zeggen.
Om 15.30 vertrekken we richting strand waar we naar de schildpadden gaan zien. Onderweg rijden we door een prachtig heuvelachtig landschap en zien en ruiken we de verschillende planten van Moheli. Kruidnagel, Ylang-Ylang en vanille krijgen we van dichtbij te zien. Tevens zien we de grootste boon ter wereld. Dit zijn de vruchten van een soort liaan. De bonen zijn ongeveer ¼ de van mijn handpalm. De rit naar het strand is schitterend. Aan het strand aangekomen moeten we wachten tot de duisternis komt omdat we de schildpadden niet mogen storen als ze aan land gaan. Dit om te voorkomen dat ze zouden schrikken en terug naar zee zouden gaan. We mogen enkel bij hen komen als ze hun eieren al aan het leggen zijn. We gaan met een gids het strand op en zien al meteen een eerste schildpad die haar eieren al gelegd heeft en terugkeert naar de zee. We mogen foto’s maken en ook filmen. Maar dat zien jullie pas op 25 januari!
We lopen verder en gaan op zoek naar schildpadden die nog eieren aan het leggen zijn, hiervoor moeten we naar een ander strand lopen. We vinden al snel een ander schildpad die bezig is. Het zijn schitterend grote, imposante dieren die +/- 200 eieren per keer leggen. Ze leggen hun eerste eieren als ze 27 jaar oud zijn en ze kunnen tot 100 jaar oud worden. Als ze klaar zijn met het leggen van hun eieren worden ze meteen toegedekt en vertrekt ze terug naar de zee.
We kunnen op deze manier 2 schildpadden observeren die eieren aan het leggen zijn.
Rond 21.00 uur keren we terug naar ons huis, ik ga samen met Marleen, Rob en Louis in de bak van de pick-up. Het is af en toe een beetje fris maar je geniet van alle geuren die langs de weg hangen. Dit is echt genieten!
Omstreeks 22.30 uur komen we terug thuis en kunnen we eindelijk genieten van onze avondmaaltijd.
Vandaag is het vlees met rijst en spaghetti en een sausje die veel op het vorig lijkt, maar dat vinden we niet erg.
Iedereen trek snel naar zijn bed, want morgen worden we verwacht bij de commissaris en de gouverneur.
Het eiland is heel groen en heuvelachtig, heel anders als Grande Comore dat ik nu nog mistroostiger vind omdat het een vulkanisch eiland is waar de bodem overal zwart is.
De mensen hier zijn allemaal erg vriendelijk en behulpzaam, niet opdringerig op vervelend, en telkens als ons verhaal verteld wordt wat we hier komen doen, zie je dat het erg geapprecieerd wordt.
Het klinkt allemaal heel fantastisch en ik ben ook zeker dat het ook zo is!
BeantwoordenVerwijderenWist je Peter, dat schildpadden altijd terug keren naar hetzelfde strand om hun eieren te leggen. Bovendien is dat strand ook hun geboorteplaats. Home sweet home dus ! :)
(ik heb toch iets onthouden van mijn opleiding van vorig jaar! :) )
Geniet er daar nog van!
Groetjes uit het grauwe België!
Lara