14 oktober
Voedsel: het blijft een moeilijke oefening voor ons. Enerzijds is het steeds veel werk om gevarieerd te eten. Anderzijds moeten we ook opletten met onze eetgewoontes tegenover Boussouri, ons kookploegje en anderen die ons zien.
Eten weggooien is hier gewoon not done!! Wij kunnen ons elke dag voldoende voeden. Voor de meeste eilandbewoners is het elke dag knokken voor hun dagelijks brood (rijst). Ik schreef deze week dat ik ’s middags pannenkoeken bakte omdat we daar zin in hadden. We hadden echter ook nog brood voor die middag. Dat brood is dus overgebleven. Toen Boussouri de volgende ochtend een nieuwe zak vers brood kwam brengen, vroeg hij meteen of er een probleem was met het brood. Daar stonden wij dan met ons goed gedrag.
Ook voor dit soort zaken is het goed om op bouwkamp te gaan. Ik wil het zeker met jullie delen, want wat hebben wij het toch makkelijk en staan we soms niet meer stil bij een stukje brood dat wij niet meer vers vinden en dat dan zonder nadenken gewoon weggooien.
Vandaag moet de werf normaal gezien gonzen van de activiteit. We vertrekken vol verwachting, maar beseffen dat we in Afrika zitten en alles loopt niet zoals we verwachten. Dat hebben we gisteren nog maar eens ervaren, we zijn nog nooit zo moe geweest van het nietsdoen. Rob is ook weer van de partij en daar zijn we erg blij mee, weer een man meer om te helpen.
Als we op de werf aankomen zijn er echter 2 mensen aanwezig. De eeuwig aanwezige Laurent is er, en wonder boven wonder is ook de specialist schilder aanwezig. Blijkt dit dus de man te zijn die enkele dagen geleden Louis zijn plamuurmes ongevraagd meegenomen heeft. Louis heeft hem dit in zijn beste Franse gebarentaal heel erg duidelijk gemaakt. Hij is bezig met het klaarmaken van de verf voor de buitenmuren. Als ze klaar is zet hij snel een kleurstaal op de muur en vervolgens moeten we wachten tot dit goedgekeurd wordt. Na meer als een half uur blijkt hij zelf toch maar de goedkeuring te geven en kunnen we er uiteindelijk invliegen. Met 3 rollers voor 6 personen schiet het toch nog aardig op. Paul en ik nemen zelfs de tijd om even te gaan internetten, anders lopen we toch de anderen voor de voeten. Uiteindelijk komen de ramen aan, is de schrijnwerker en de elektricien weer komen opdagen. Het is dus binnen een drukte van jewelste.
Op het einde van onze werkdag staat de hele buitenkant bijna in een nieuwe kleur. We hopen dat onze specialistschilder het resterende half uurtje werk nog geklaard krijgt voor hij weer naar huis gaat.
We weten ondertussen ook wat wachten betekent in Afrika. Gisteren hebben we lang gewacht op onze kok. Paul was zo moe dat hij zelfs net voor de kok uiteindelijk kwam opdagen naar bed ging om vanmorgen pas wakker te worden. Wij nemen even de tijd om de kok even terug met de voeten op de grond te zetten en dat we dit echt niet kunnen tolereren. Hij belooft ook om morgen op tijd te zijn.
Ik werd vanmiddag ook opgehaald door de zoon van Boussouri om mee te gaan basketten met zijn ploegje. Hij moest zich eerst nog even omkleden bij hem thuis ik kreeg dus nog eens de kans om bij Boussouri thuis langs te gaan. Ik werd er zeer vriendelijk ontvangen door de meisjes die meteen de nodige vragen hadden. Ik krijg ook nog een drankje en koeken aangeboden die ik beslist weiger aan te nemen omdat ik weet hoe moeilijk het is in deze familie om rond te komen. Maar het typeert weer eens de vrijgevigheid van deze mensen. Als we op het basketveld aankomen zijn we de eerste die daar zijn. Even later komt een andere maat langs en meteen wordt er tegen mij gezegd dat ik 200 Franc moet geven voor de taxi om de bal op te gaan halen. Op deze manier geld aan mij vragen komt niet goed, ik zeg dus ook dat ik geen geld meegenomen heb, wat achteraf ook nog waar blijkt te zijn. Het blijft dus even wachten op de bal. Het verhaal gaat achteraf dat iemand de bal meegenomen heeft en nu naar het voetbal is gegaan en niet te vinden is. Het basketten zal dus voor een andere keer zijn.
Thuisgekomen is de kok vandaag wel op tijd bezig, hij heeft de boodschap gisteren dus duidelijk begrepen. Na het eten heb ik met Louis afgesproken om de keuken op te ruimen, want gisteren had ik Cis de rat gespot op het aanrecht toen ik ging slapen. We kijken even de keuken volledig na om te zien waar de rat langs binnenkomt, blijkt ze dus gewoon in de keukenkast te wonen. Na een kort gevecht moet legt Cis echter het loodje. De dames hebben zo misschien een beter nachtrust.
De markt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten