9 oktober
Ik heb het hier naar mijn zin
Past het om dit te zeggen?
Ik weet het niet en toch heb ik dat al moeten bekennen aan mijn bouwmaten. Het klopt hier allemaal en ik voel mij hier thuis. Niet dat ik hier zou kunnen wonen, want ik besef eens te meer dat ik het geluk heb dat ik hier 25 oktober mag vertrekken om terug thuis te komen op de plek waar ik wil blijven leven.
Op de markt koop je op dezelfde plaats als gisteren weer het gelijkaardige hoopje tomaten, netjes gestapeld per 5 ( het wordt per kg. verkocht) alsof 5 tomaten altijd 1 kg. zijn, maar wie geeft daarom. Vast staat wel dat het elke dag dezelfde vrouw is die daar zit. Zij probeert waarschijnlijk de hele dag om iets extra te verdienen. We betalen 1 € per 5 tomaten. Wij gelukkig – zij gelukkig.
Aardappelen kosten hier 2,25€ per kg. Wij vragen ons af of dit regelmatig op het bord komt bij de doorsnee comoor.
Op het strand is een voetbalwedstrijd bezig met rechtstreeks commentaar via een versterker. Niet dat het verstaanbaar is, eerst en vooral om dat het vermoedelijk Comorees is, maar tevens omdat de versterker meer niet werkt als wel. Maar animo is er wel en het is heerlijk om te zien.
De verse tonijn ligt op de markt weer voor het grijpen, en natuurlijk tegen een ongelooflijke prijs. We gaan hier zeker nog enkele exemplaren meenemen om door onze kok weer eens perfect klaar te laten maken. Ik denk dan, waarom een koe slachten als de zee al deze lekkere dingen aanlevert. Maar een stukje vlees kan soms ook lekker zijn.
Vanmorgen zijn we terug met de auto naar de werf gebracht. Wij zijn meteen aan de slag gegaan met de schilderwerken binnen. Buiten is het een en al leven. De werklui maken om de haverklap ruzie met elkaar, het is dus een herrie van jewelste waar we niet wijs uit raken. Later op de dag proberen ze mij allerlei woordjes bij te brengen. Ik heb echter geen boekje bij om te noteren. De meeste woorden ben ik dus weer kwijt.
De mannen zijn bezig met de vloer in 2 kamers, eerst wordt met een natte beton een ondervloertje gelegd en dan wordt met een iets drogere beton een soort chappe gelijkgetrokken en gepolierd met een cementpapje. Het resultaat mag er zijn.
Ik laat wel de aannemer een deur afvoeren. Ze zijn zo slim geweest om niet op de draairichting te letten waardoor de deur van de douche zo draait dat als je de deur opendoet niet meer in de douche kan geraken omdat de deur in de weg zit. Na een aantal telefoontjes wordt de deur al opgehaald.
Ik ben nog steeds benieuwd of we de deadline gaan halen. Ik probeer wat druk te zetten zodat wij tenminste kunnen doorschilderen zodat ze straks niet kunnen zeggen dat het aan ons gelegen heeft.
Momenteel is er nog geen elektriciteit, moet de waterleiding nog aangelegd, moet er nog gevloerd worden in meer dan 50% van de bouw, moet er nog getegeld worden en het sanitair en de ramen nog geplaatst worden. In één ruimte is een deel van het plafond geplaatst, maar het dak is nog niet afgewerkt. We hopen dus maar dat het niet regent.
Maar het is een bouwkamp en we zitten in Afrika: En dat verklaart alles.
We hebben geduld en vertrouwen!
Rob heeft vandaag pech. Hij heeft een of andere schimmel aan zijn voeten opgelopen die ook op zijn handen terug te vinden is. Ik bel meteen Boussouri die snel daarna alweer zijn diensten komt aanbieden. Hij gaat naar het ziekenhuis om verzorgingsspullen te halen en te overleggen met de doktor, die vanavond ook nog even langskomt. Rob gaat aan de zalf en aan de antibiotica en we hopen dat het morgen beter gaat, want op dit moment kan hij zelfs bijna niet lopen op zijn voeten.
.
Ik heb het hier naar mijn zin
Past het om dit te zeggen?
Ik weet het niet en toch heb ik dat al moeten bekennen aan mijn bouwmaten. Het klopt hier allemaal en ik voel mij hier thuis. Niet dat ik hier zou kunnen wonen, want ik besef eens te meer dat ik het geluk heb dat ik hier 25 oktober mag vertrekken om terug thuis te komen op de plek waar ik wil blijven leven.
Op de markt koop je op dezelfde plaats als gisteren weer het gelijkaardige hoopje tomaten, netjes gestapeld per 5 ( het wordt per kg. verkocht) alsof 5 tomaten altijd 1 kg. zijn, maar wie geeft daarom. Vast staat wel dat het elke dag dezelfde vrouw is die daar zit. Zij probeert waarschijnlijk de hele dag om iets extra te verdienen. We betalen 1 € per 5 tomaten. Wij gelukkig – zij gelukkig.
Aardappelen kosten hier 2,25€ per kg. Wij vragen ons af of dit regelmatig op het bord komt bij de doorsnee comoor.
Op het strand is een voetbalwedstrijd bezig met rechtstreeks commentaar via een versterker. Niet dat het verstaanbaar is, eerst en vooral om dat het vermoedelijk Comorees is, maar tevens omdat de versterker meer niet werkt als wel. Maar animo is er wel en het is heerlijk om te zien.
De verse tonijn ligt op de markt weer voor het grijpen, en natuurlijk tegen een ongelooflijke prijs. We gaan hier zeker nog enkele exemplaren meenemen om door onze kok weer eens perfect klaar te laten maken. Ik denk dan, waarom een koe slachten als de zee al deze lekkere dingen aanlevert. Maar een stukje vlees kan soms ook lekker zijn.
Vanmorgen zijn we terug met de auto naar de werf gebracht. Wij zijn meteen aan de slag gegaan met de schilderwerken binnen. Buiten is het een en al leven. De werklui maken om de haverklap ruzie met elkaar, het is dus een herrie van jewelste waar we niet wijs uit raken. Later op de dag proberen ze mij allerlei woordjes bij te brengen. Ik heb echter geen boekje bij om te noteren. De meeste woorden ben ik dus weer kwijt.
De mannen zijn bezig met de vloer in 2 kamers, eerst wordt met een natte beton een ondervloertje gelegd en dan wordt met een iets drogere beton een soort chappe gelijkgetrokken en gepolierd met een cementpapje. Het resultaat mag er zijn.
Ik laat wel de aannemer een deur afvoeren. Ze zijn zo slim geweest om niet op de draairichting te letten waardoor de deur van de douche zo draait dat als je de deur opendoet niet meer in de douche kan geraken omdat de deur in de weg zit. Na een aantal telefoontjes wordt de deur al opgehaald.
Ik ben nog steeds benieuwd of we de deadline gaan halen. Ik probeer wat druk te zetten zodat wij tenminste kunnen doorschilderen zodat ze straks niet kunnen zeggen dat het aan ons gelegen heeft.
Momenteel is er nog geen elektriciteit, moet de waterleiding nog aangelegd, moet er nog gevloerd worden in meer dan 50% van de bouw, moet er nog getegeld worden en het sanitair en de ramen nog geplaatst worden. In één ruimte is een deel van het plafond geplaatst, maar het dak is nog niet afgewerkt. We hopen dus maar dat het niet regent.
Maar het is een bouwkamp en we zitten in Afrika: En dat verklaart alles.
We hebben geduld en vertrouwen!
Rob heeft vandaag pech. Hij heeft een of andere schimmel aan zijn voeten opgelopen die ook op zijn handen terug te vinden is. Ik bel meteen Boussouri die snel daarna alweer zijn diensten komt aanbieden. Hij gaat naar het ziekenhuis om verzorgingsspullen te halen en te overleggen met de doktor, die vanavond ook nog even langskomt. Rob gaat aan de zalf en aan de antibiotica en we hopen dat het morgen beter gaat, want op dit moment kan hij zelfs bijna niet lopen op zijn voeten.
.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten